Tekst: Aneta Szuba
Ewangelia stoi w całkowitej sprzeczności do wszystkiego, co nas otacza. Jeśli decydujemy się Bogu podobać, automatycznie wyrzucamy świat ze swojego życia.
Często, kiedy się modlę, modlę się o rodzinę, dzieci, ludzi, których kocham, modlę się o to, by byli bezpieczni, szczęśliwi, wolni od strachu, bólu, chodzili w mocy, brali swoje przełomy, doświadczali cudów – wiem, że jest to możliwe dzięki Jezusowi, temu co uczynił na krzyżu, cenie, jaką zapłacił. Podczas jednej z takich modlitw zobaczyłam obraz: piękna sala, pełno w niej suto zastawionych stołów i ludzi. Ludzie ci jednak, mimo całej obfitości jedzenia, umierali z głodu, mieli na sobie stare, brudne szaty, a na twarzach wymalowaną frustrację, niezadowolenie, złość. Myślę, że jest to obraz współczesnego chrześcijaństwa.
Zmiana takiego stanu rzeczy jest osobistą odpowiedzialnością każdego „zaproszonego na ucztę”.
Wyruszyć
Użalanie się nie jest czymś doszczętnie złym. Jest to informacja, że nie jest się usatysfakcjonowanym obecnym stanem rzeczy i pragnie się czegoś lepszego, tylko że niekoniecznie chce się ponieść „osobistą ofiarę”, osiągając to. Jest ono skutkiem frustracji wynikającej z rozbieżności pomiędzy punktem A, a punktem B. Gdzie za punkt A przyjmuje się miejsce, w którym się jest, a za punkt B, to, w którym chciałoby się być. Natomiast kwestia dotyczy naszego wkładu w przemieszczenie się. Transfer nie zadzieje się bez osobistego zaangażowania. A każdy wie (w tym na pewno Izraelici opuszczający Egipt), że podróż kosztuje wyrzeczenia, ofiary, skupienie się na najważniejszym. To także wędrówka podczas której grzebie się bliskich: Izraelici – fizycznych, obecnie – słabostki, nawyczki, własny punkt widzenia, pychę, egocentryzm i całą resztę cielesnych oraz duszewnych bolączek.
Ostrzeżenie: prowadzi ono bardzo szybko do narzekania, a to już grzech. Zatem czas wyruszyć w drogę J.
Porządki
Skoro Stary Testament to „cień rzeczy przyszłych”, czyli Chrystusa i Bożego Królestwa, to warto przyjrzeć się pewnemu zagadnieniu. „Oto lud, który mieszka osobno, jest odłączony od innych narodów” Lb 23.9 – religijna i narodowa odrębność Izraelitów była ich cechą charakterystyczną. Naród, który wybrał Bóg na swoją własność, nadał im Swoje prawa, oddzielił od wszystkiego co ich otaczało. Jak mieszali się z innymi narodami, to równocześnie „letnieli”, porzucali Boga, łamali z Nim przymierze. Kiedy powstawali, by znowu służyć Bogu, automatycznie wiązało to się z odłączaniem, izolacją, odrębnością. A wówczas Bóg podkreślał znakami i cudami, że jest ich Bogiem, troszczy się o nich, zabezpiecza, prowadzi… Ta sama zasada funkcjonuje i w czasach dzisiejszych. Nie ma co tu mydlić oczu. Ewangelia stoi w całkowitej sprzeczności do wszystkiego, co nas otacza. Jeśli decydujemy się Bogu podobać, automatycznie wyrzucamy świat ze swojego życia. To po prostu jest widoczne gołym okiem, że wychowuje się dzieci inaczej, mówi się inaczej, ma się inne standardy w pracy, w relacji z ludźmi, rodziną. Inaczej patrzy się na rolę Słowa Bożego, modlitwy, kościoła w życiu.
Jakkolwiek, gdy odbudowywano świątynię, czy za Nehemiasza, czy Ezdrasza zawsze towarzyszyły temu także porządki osobiste.
Masz dość stanu użalania się, odbuduj świątynię dla Niego w swoim życiu, a zacznij od porządków: co się ogląda w twoim domu, co się czyta, o czym mówi, jak się mówi, ile czasu spędza się z Bogiem, ze Słowem. Zburz też ołtarze dla cudzych bogów: strach o dzieci, lęk o byt, pozycja pieniędzy, plotkarstwo. Nie biegaj „do świata” z byle problemem.
Stań się odpowiedzią
W niedzielę na raka trzustki zmarła Ania Przybylska – ciepła osoba, dobra aktorka, mama trójki dzieci. Długo walczyła i nie dała rady. Świat nie da ludziom wierzącym odpowiedzi. To oni czekają, aż znający Jezusa powstaną. A tak, zamiast objawienia się Bożej mocy nawet chrześcijanie poprzez tę bezsensowną śmierć popadli w przygnębienie. Diabeł nie może ciągle zbierać żniwa!
Jeżeli chcesz stać się odpowiedzią, musisz zacząć działać. Kup swój bilet w jedną stronę, a najlepiej od razu dla całej rodziny.
