Tekst: Leszek Sikora
” Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego wszelkie ojcostwo na niebie i na ziemi bierze swoje imię” (Ef.3.14-15)
Na tym świecie już tak jest, że wszystko ma swoje źródło, swój pierwowzór czy model, od którego pochodzi. Tak jest też z miłością ojcowską. Jakakolwiek by nie była głęboka, potężna, silna czy dojrzała i tak jest bladym odbiciem miłości naszego Ojca w niebie. Możemy sobie wyobrażać jak bardzo kochamy nasze dzieci miłością mądrą i dojrzałą, lub zgoła inaczej miłością bezkrytyczną, może nawet do końca nieodwzajemnioną. Ktoś mi kiedyś powiedział o swoim dziecku: „że cokolwiek by ono nie powiedziało, jest moim dzieckiem i kocham je.”
Pomyślałem: „o ileż bardziej Bóg….” , ale czy do takiej ludzkiej miłości jest jeszcze wyższa skala? Tak, i o ileż bardziej u Boga możemy ją znaleźć. Tylko czy jesteśmy w stanie do niego przyjść i ją zaakceptować, po prostu przyjąć od niego. Myślę, że z tym mamy bardzo często problem. Już samo nazwanie Boga tatą czy wprost Abba – imieniem, które tak naprawdę nie ma odniesienia w języku polskim, często nie przechodzi nam przez gardło. Wygodniej nam budować teologię, jakimi musimy być, aby się do niego zbliżyć. Jak mamy się modlić, w jakiej kolejności, w jakim natężeniu głosu i jakimi słowami. Na ten temat jest cała piramida teologii i to we wszystkich kościołach. A nasz Tata czeka na Ciebie i mnie, aż zatęsknimy za nim i pobiegniemy ku niemu. Kocham swoje dzieci, choć są różne, różnie się do mnie zwracają, różną maja konstrukcję i swoje humory, ale kocham je nad życie, bez względu na ich różnice, bez względu na to jakie są. One są po prostu moje!
„I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący” (2Kor.6.18)
Nie daj sobie wmówić, że aby dojść do Boga trzeba zachować całą ceremonię – po prostu biegnij do taty. Syn marnotrawny, kiedy szedł do ojca spotkał go wpół drogi. Śmierdział świniami, nie bardzo zdążył cokolwiek mądrego powiedzieć – Ojciec objął go swoimi ramionami- po prostu biegł do taty. Teologia zatrzymała starszego syna przed wejściem na ucztę rodzinną – ty się nie daj zatrzymać – po prostu biegnij do taty.
Może twoje doświadczenia ziemskiego ojca nie są najlepsze, postrzegasz Boga poprzez pryzmat swojego ojca, uwierz w bezinteresowną Jego miłość i po prostu biegnij do taty! Religia będzie cię uczyła specjalnych formułek zwracania się do Boga, odpowiedniego słownictwa, kolejności wypowiadanych fraz. Zostaw to wszystko – po prostu biegnij do taty. Może wszyscy naokoło będą mówili, że strój nie ten, że nie masz wypudrowanego garnituru – ojciec chce cię takim jakim jesteś teraz- biegnij do taty.
A może usłyszysz, że tylko za pośrednictwem pastora jest z nim kontakt i ta szacowna osoba ci przekaże, co Ojciec ma dla ciebie. Omiń ją – biegnij prosto do taty. On cię przyjmie w tym momencie, czeka na ciebie, nie musisz się pudrować i poprawiać. Kiedy byłeś w najgorszym miejscu swego życia Ojciec posłał swego Syna, by za ciebie umarł. Tylko przyjdź – dopiero relacja z nim, społeczność z Tatą będzie cię stopniowo poprawiać, będzie budować twoje życie na nowym fundamencie, wznosić je na wyższy poziom. On Ci w tym pomoże. Już nie będziesz musiał tego robić sam. Wzmocni i posili cię, powie, jak to zrobić, wzbudzi nową motywacje w tobie. Ale to wszystko wyniknie z waszej nowej relacji- tylko biegnij do taty!
Jego miłość jest odmiennego typu jaką mają ludzie. Boża miłość jest nieograniczona i nie zależy od niczego. Istnieje sama z siebie, jest wolna od wpływów, nie można na nią niczym zapracować. On z własnej woli pokochał ciebie i mnie, więc nie czekaj już więcej i tylko biegnij do taty !!
„Albowiem ja wiem, jakie myśli mam o was – mówi Pan – myśli o pokoju, a nie o niedoli, aby zgotować wam przyszłość i natchnąć nadzieją. Gdy będziecie mnie wzywać i zanosić do mnie modły, wysłucham was. A gdy mnie będziecie szukać, znajdziecie mnie. Gdy mnie będziecie szukać całym swoim sercem” (Jer.29.11-13a)
