Tekst: Piotr Matan
Nie sądźcie, abyście nie byli osądzeni; bowiem jakim sądem sądzicie, takim zostaniecie osądzeni, i jaką miarą mierzycie, taką wam zostanie odmierzone. Czemu widzisz źdźbło w oku twojego brata, a nie zauważasz belki, która jest w twoim oku? Albo, jak powiesz twojemu bratu: Pozwól, że wyjmę źdźbło z twego oka, a oto belka jest w twoim oku? Obłudniku, wpierw wyjmij belkę z twojego oka, a wtedy przejrzysz, by wyjąć źdźbło z oka twojego brata.
Jezus mówi o tym, że nie mamy prawa sądzić innych, lecz kochać i wybaczać.
Pamiętam, kiedy byłem niemowlakiem w wierze, wszystko widziałem tak, jakby było przerysowane.
Miałem tendencję do sądzenia wszystkiego i wszystkich dookoła. Pamiętam, jak drażniły mnie złe zachowania u innych, ale nie u siebie. Kiedy słuchałem kazań na nabożeństwach, zamiast brać słowo do siebie, od razu przychodziły mi na myśl osoby, które powinny tego posłuchać. Cieszyłem się z tego, że jest ta osoba i że słucha tego poselstwa… i jakże wielkie rozczarowanie przeżywałem, kiedy widziałem, że spłynęło to po niej jak woda po kaczce.
A dokładnie widziałem przez pryzmat belki, która wbita była jak gorzki korzeń w oku mojego serca.
I dopiero konfrontacja i uniżenie przed prawdą ewangelii miłości przyniosło otrzeźwienie: uzmysłowiłem sobie, że moje grzechy zostały wybaczone, że kim ja jestem, żeby zapomnieć o tym, co Bóg mi darował w Jezusie Chrystusie, że obmył mnie swoją krwią, wybaczył mi moje grzechy i okazał miłość, kiedy byłem grzesznikiem i zasługiwałem na wieczne potępienie. Jezus powiedział, gdy uczył uczniów jak się modlić: odpuść mi moje winy, tak jak ja odpuszczam swoim winowajcom. I na koniec jeszcze raz powtarza te słowa, że jeśli nie wybaczycie w sercu swoim ludziom, którzy was skrzywdzili czy zgorszyli, nie odpuści i wam Ojciec w niebiosach.
Dlaczego tym się dzielę?
Dlatego, że był okres w moim życiu, że przestałem doświadczać bliskości Bożej obecności, Jego radości, pokoju, bezwarunkowej miłości. Przestałem dzielić się dobrą nowiną z ludźmi, jak również dostrzegać Boga w codziennym życiu.
Wiem, że to co teraz napisałem, konfrontuje twoje serce, bo moje skonfrontowało.
Co to jest ta przysłowiowa belka? To nic innego jak cielesny styl życia, jak nienawiść pielęgnowana w sercu, nieprzebaczenie, gorycz, niewiara, strach.
A skoro Bóg ma dobre myśli o nas, myśli o pokoju a nie o niedoli to czy my możemy mieć inne niż on?
Tak możemy, bo to jest twój i mój wybór. Czy będziemy doświadczali błogosławieństwa czy przekleństwa. Skoro chcemy być podobni do Niego, pozwólmy Jego słowu zająć pierwsze miejsce w naszym życiu. Wierzę, że to słowo nie jest zbiorem tzw. złotych myśli, lecz żywą wodą, która gdziekolwiek popłynie, przyniesie życie. Dlatego drogi przyjacielu, usuń belkę, abyś nią przypadkiem nie poranił innych i nie zatrzymał błogosławieństwa nad sobą, abyś ty w końcu mógł usunąć źdźbło z oka bliźniego.
Kiedy przekonasz się, jak trudno jest usunąć belkę z własnego życia, to gwarantuje Ci, że kiedy w końcu to zrobisz, odczujesz brak potrzeby usunięcia źdźbła z życia innej osoby.
