Tekst: Piotr Matan
Henoch chodził z Bogiem, domyślam się, że kochał Boga z całego serca swego i z całej duszy swojej. Chodził z Bogiem i poznał dobrze Jego charakter, dobroć, miłość, potęgę i moc. Ponieważ z Nim chodził, stał się podobnym do Niego, jaśniał jak On, stał się odważny jak On, pełen miłości i pełen objawienia Jego osoby. Doznanie Boga obfitowało we wszelkie poznanie i zrozumienie Bożych rzeczy, sezonów i pór.
Henoch był oddzielony od tego co pospolite, od pustych, pełnych trosk rozmów na temat codziennych spraw życiowych. Nie bał się śmierci ani tego, co przyniesie przyszłość. Po prostu kochał Boga całym sobą i wszystkim co posiadał. Nie zwracał uwagi na koszty, ponieważ wiedział, że Bóg jest źródłem wszelkiego zaopatrzenia. Dlatego był i miał motywację do tego, żeby żyć życiem poświęconym i oddzielonym tylko i wyłącznie dla Niego. Wiedział, że Bóg jest jego największą nagrodą, ponieważ On stworzył wszystko, co żyje i może być pożądane i godne podziwu. Imię Henoch w języku hebrajskim znaczy poświęcony. Znaczenie imienia odzwierciedlało przeznaczenie. Chodził z Bogiem i spłodził syna Metuszelacha, którego imię znaczy Chwała Boża. Zatem chodzenie z Bogiem objawia chwałę Bożą, moc, miłość, pokój, zdrowie, błogosławieństwo, zaspokojenie wszelkiej potrzeby. Innymi słowy życie i to obfite. W chwale jest życie, które rodzi owoc według swojego rodzaju – kolejne życie. I to się nazywa przebudzeniem, poruszeniem Bożym. Bóg może objawiać swoją Chwałę przez swoich synów i córki i objawiać swoją chwałę poprzez pomnożenie w zrodzeniu nowych żyć.
Lepiej jest poznać drogi Boże niż tylko Jego dzieła i cuda, ponieważ Jego dzieła i cuda przeminą, ale Jego drogi i sposób, w jaki On myśli i się porusza – nigdy.
